Werkzaam bij een private onderwijsinstelling met studenten uit zo’n honderd verschillende landen en personeel afkomstig uit dertig verschillende landen, bevind ik mij al zestien jaar op bijna dagelijkse basis in een cultureel uiterst diverse omgeving. Zowel de internationale studenten als de kennismigranten staan voor een dynamische uitdaging. Namelijk, om met elkaar, op hun nieuwe thuisbasis, waar alles anders is dan in het land van herkomst, in alle diversiteit die zij rijk zijn, te integreren. Niet alleen qua school- en werkloopbaan op zich, maar ook in sociaal-cultureel opzicht. Zij krijgen de gelegenheid zichzelf te verrijken, wij hebben de eer ons door hen verrijkt te weten.

Voor wie zich ver van huis vestigt om een toekomst op te bouwen, liggen persoonlijk bezien natuurlijk ook moeilijkheden op de loer: veelal zijn zij en hun familie in het thuisland niet in staat om de belangrijkste gebeurtenissen met elkaar beleven. Vaak is de afstand in kilometers simpelweg een praktische belemmering om hulp te bieden bij, of, aan de andere kant, mee te genieten van een ‘life event’. Al deze aspecten van de prachtige pluraliteit, brengen uiteraard een grote verantwoordelijkheid met zich mee.

Vooral gezien de realiteit van de huidige dag dragen wij met z’n allen een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor een grote groep migranten met mooie idealen en ambities, die zich juist nu in extra kwetsbare omstandigheden bevindt. Internationale studenten lopen door de pandemie nu op allerlei vlakken tegen obstakels aan, waarbij zij sterk afhankelijk zijn van onze samenwerking en ons zorgvuldig optreden daarbij. Denk aan situaties waarbij niet één-twee-drie een stageplek te vinden is, denk aan de wankele status van bijbaantjes of gewoonweg het ontbreken van menselijk contact.

Deze omstandigheden appelleren aan onze gemeenschappelijke plicht als instellingen, die onderwijs bieden aan internationale studenten, zorgvuldigheid te betrachten. Deze grote en uitdagende verantwoordelijkheid start vanaf het allereerste contact met de student in spe, tot aan het moment dat de student (hopelijk) als alumni de instelling verlaat.

Iedere internationale student verdient natuurlijk sowieso de complete ‘student experience’, ook wanneer er geen pandemie heerst. Nu echter de omstandigheden voorlopig anders zijn, wil ik als Director Corporate Governance bij Wittenborg University of Applied Sciences, die complete ‘student experience’, die Grand Tour in Nederland, in de opzet van ons onderwijs wél voor ogen blijven houden. Zowel tijdens de huidige pandemie als voor de perioden die daarna zullen volgen. Door namens de NRTO plaats te nemen in de Landelijke Commissie, hoop ik, gesteund door mijn dagelijkse ervaringen in de praktijk, voornamelijk aan dat aspect van de internationalisering een positieve bijdrage te gaan leveren in het licht van alle zorgvuldigheidswaarborgen, die in de Gedragscode zijn neergelegd.