Het was een erg kleine wereld waarin ik opgroeide. Niet alleen kwamen we nauwelijks het dorp uit waar we woonden, maar ook in het dorp zelf waren er twee aparte gemeenschappen die -in mijn herinnering- volledig langs elkaar heen leefden met aparte kerken, aparte scholen, aparte voetbalclubs, apart alles. Van alles hadden we er twee, een katholieke en een protestante. Op school werd de wereld nog kleiner want daar zaten alleen jongens.

 Hoe “gezellig” we het met elkaar ook hadden destijds, het leven is een stuk mooier geworden na de ontdekking dat ik met al die anderen gewoon kon spelen en praten. Niet dat ik er zwaar onder geleden heb maar de wereld wordt zoveel fraaier in contacten met mensen die net een tikje anders zijn.

Internationalisering was er nog nauwelijks tijdens mijn studie, waar de beste drie studenten een semester naar de London Business School mochten, voor de overige 300 was dat niet weggelegd. Maar daarna is het hard gegaan. Na het afstuderen rolde ik in wereld van internationale conferenties, die ik vooral organiseerde voor onderzoekers van universiteiten en onderzoeksinstituten. Op conferenties tref je de onderzoeker op zijn best, weg van de drukte en helemaal gericht op voortgang in het onderzoek. Veel nieuwe ideeën, projecten, en onderzoeksvoorstellen heb ik zien ontstaan tijdens die conferenties. In die internationale sfeer van mensen die in min of meer dezelfde discipline werken of aan hetzelfde problemen, zorgen de net iets andere invalshoeken en benaderingen voor een enorme creativiteit. Alles komt voort uit interactie, is vanaf die periode mijn levensovertuiging geworden.

Weer later, eind jaren ’90 kwam de grote doorbraak in internationale mobiliteit van studenten en daar zag ik eigenlijk hetzelfde gebeuren. Internationale contacten geven creativiteit, blikverruiming, nieuwe vrienden en toch ook heel vaak een partner voor het leven.

Mijn werk voor de Landelijke Commissie is een natuurlijk gevolg van mijn overtuiging dat alles voortkomt uit interactie. Dat kunnen behalve mooie dingen ook slechte dingen zijn, meestal niet maar het gebeurt ook. De gedragscode is een mooi instrument om de balans ver naar het positieve te laten doorslaan, en vanuit het belang van de internationale student te beoordelen of we nog inclusiever kunnen zijn, nog meer gericht kunnen zijn op gelijke kansen voor iedereen om op die manier een omgeving in stand te houden die constructieve interactie stimuleert.